De straling van mobiele telefoons valt onder de categorie elektromagnetische straling. Deze straling heeft bepaalde effecten op menselijke gezondheid, maar het wetenschappelijke debat over de mate van impact en de eventuele risico's is nog gaande.
Mobiele telefoons gebruiken niet-ioniserende straling, wat betekent dat ze onvoldoende energie hebben om atomen of moleculen te ioniseren. Ioniserende straling, zoals röntgenstraling, heeft voldoende energie om atomen ioniseren en kan schadelijk zijn.
Langdurig gebruik van mobiele telefoons kan leiden tot een lichte stijging van de temperatuur in het weefsel rond het hoofd. Hoewel deze warmteproductie meestal minimaal is en binnen veilige limieten valt, wordt het soms genoemd als een mogelijk effect van langdurig gebruik.
Onderzoeken naar het verband tussen het gebruik van mobiele telefoons en hersenkanker hebben gemengde resultaten opgeleverd. Sommige studies suggereren een mogelijk verhoogd risico, terwijl andere geen significant verband vinden. De wetenschappelijke consensus is nog niet eenduidig.
Onderzoeken naar de langetermijneffecten van mobiele telefoonstraling zijn aan de gang. Langlopende studies zoals het COSMOS-project trachten de gezondheidseffecten van mobiele telefoons beter te begrijpen.
Organisaties zoals de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) en de International Commission on Non-Ionizing Radiation Protection (ICNIRP) hebben richtlijnen opgesteld om blootstelling aan elektromagnetische straling te beperken. Deze richtlijnen zijn bedoeld om de potentiële risico's te minimaliseren.
Ondanks talrijke studies is er nog geen wetenschappelijke consensus over de langetermijneffecten van mobiele telefoonstraling. Veel onderzoeken benadrukken dat verdere studies nodig zijn om meer duidelijkheid te verschaffen.
